Podstawowe informacje

Pszenica jest niezwykle istotna, jako element codziennej diety ogromnej części ludzkości. Istnieją setki jej odmian wyhodowanych pod różne warunki uprawy i przeznaczenie.

• Pszenica na naszych talerzach:
  Pszenica wchodzi w skład pieczywa, ciast oraz wielu innych produktów spożywczych. Dzięki zawartości błonnika, węglowodanów i białka, jest istotnym elementem diety wielu osób. Nieco rzadziej omawianym zastosowaniem jest bogaty w witaminę E olej, który można wydobyć z zarodków pszenicy. Skrobia pszenna może być też przetwarzana na glukozę i wykorzystywana w wielu produktach spożywczych.
• Pszenica w paszy dla zwierząt:
  Pszenica, jako produkt o wysokiej wartości energetycznej, znajduje się w składzie pasz dla drobiu, świń, owiec i bydła. Pszenicy można użyć jako paszy oddzielnie, albo jako element mieszanek.
• Pszenica w przemyśle:
  Pszenica, oprócz ogólnie znanych zastosowań spożywczych, ma też pewne zastosowania przemysłowe. Można ją wykorzystać w produkcji wielu przedmiotów codziennego użytku (np. papieru, kosmetyków, farmaceutyków), a także w produkcji biopaliw.

Szczegółowy opis

Nawożenie pszenicy warto zacząć już na etapie zaprawiania ziarna (patrz m.in. nasza oferta NutriSeed^®). Od najwcześniejszych faz jej rozwoju należy zadbać o dostarczenie odpowiedniej ilości azotu. Pszenicę często sieje się po uprawach, które pomagają wzbogacić glebę w azot (np. motylkowe), co zapewnia odpowiednie warunki jej rozwoju. Nawet przy tym założeniu, zastosowanie nawozów azotowych często jest konieczne, zwłaszcza przy próbie zwiększenia plonu.

Przy nawożeniu azotem należy rozważyć trzy kluczowe zagadnienia: dobór dawki, jej podział i rodzaj stosowanego nawozu. Szczegółowy plan warto opracować, znając zapotrzebowanie konkretnej odmiany i zawartość azotu w glebie. Standardowo zaleca się zastosowanie azotu w kilku dawkach, co zapewnia odpowiednią jego ilość przez cały czas wzrostu rośliny. Przy takiej strategii, pierwszą dawkę wysiewa się w fazie krzewienia, drugą w czasie najintensywniejszej produkcji biomasy, a ostatnią w czasie rozwoju kłosów. W okresie największego zapotrzebowania, pszenica jest w stanie pobrać nawet 7 kg azotu na hektar dziennie. Zapewnienie odpowiedniej ilości azotu ma bezpośredni wpływ na zawartość białka w ziarnie.

Zapotrzebowanie pszenicy na fosfor i potas jest raczej małe. Ryzyko ich niedoboru powstaje przede wszystkim wtedy, gdzie pszenica uprawiana jest bezpośrednio po pszenicy na tym samym polu. Wiosną pszenica pobiera do 6 kg potasu i 1 kg fosforu na hektar dziennie. Warto więc przeanalizować zawartość tych pierwiastków w glebie, aby móc przeciwdziałać ewentualnym ich niedoborom.