Σιτάρι

Βασικές πληροφορίες

Το μαλακό σιτάρι έχει πολλές χρήσεις. Μπορεί να ταξινομηθεί σε τρεις κατηγορίες: σιτάρι για ψωμί, ζαχαροπλαστική και ζωοτροφές. Κάθε κατηγορία περιλαμβάνει εκατοντάδες διαφορετικές ποικιλίες που καλλιεργούνται ανάλογα με την ποιότητά τους, τις συνθήκες καλλιέργειας και τις χρήσεις τους.

• Στο πιάτο μας:

  Το μαλακό σιτάρι χρησιμοποιείται για αρτοσκευάσματα καθώς είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες και πρωτεΐνες. Το μαλακό σιτάρι συμβάλλει στη διατροφική μας ισορροπία, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε φυτικές ίνες, άμυλο και πρωτεΐνη. Ο φλοιός των κόκκων του, που είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες, χρησιμοποιείται στην παραγωγή των λεγόμενων «ημιτελών» ή «ολικής αλέσεως» ψωμιών. Από το φύτρο του εξάγεται ένα μπαχαρικό πλούσιο σε βιταμίνη Ε. Το άμυλο σίτου μετατρέπεται επίσης σε γλυκόζη για χρήση σε πολλά προϊόντα διατροφής.

• Στις ζωοτροφές:

  Ο σίτος, ως χορτονομή, έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ενέργεια ως εκ τούτου χρησιμοποιείται στη σύνθεση ζωοτροφών για πουλερικά, χοίρους, πρόβατα και βοοειδή. Το τρυφερό σιτάρι μπορεί να τροφοδοτηθεί σε ζώα χωρίς τροποποίηση, με ισοπέδωση των κόκκων ή να ενσωματωθεί σε άλλες ενώσεις.

• Στη βιομηχανία:

  Ενώ το άμυλο χρησιμοποιείται ευρέως στην επεξεργασία τροφίμων, χρησιμοποιείται επίσης στην παραγωγή πολλών καθημερινών προϊόντων (χαρτί, καλλυντικά, φαρμακευτικά προϊόντα κ.λπ.). Χρησιμοποιείται επίσης για την παραγωγή βιοκαυσίμων (φυτικά καύσιμα).

Λεπτομερής περιγραφή

Τα δημητριακά είναι πολύ ευαίσθητα στη κατάσταση του εδάφους σε άζωτο. Είναι απαραίτητο να καταρτιστεί ένα κατάλληλο σχέδιο παροχής αζωτούχου λίπανσης (ανατρέξτε στις εθνικές μεθόδους). Προκειμένου να παρακολουθούνται οι απαιτήσεις σε άζωτο του σιταριού όσο το δυνατόν στενότερα καθ' όλη τη διάρκεια του κύκλου του, συνιστάται ο διαχωρισμός του αζώτου σε πολλές εισροές (τρεις γενικά, με μέση δόση 40 μονάδων για τη διατήρηση του σωστού επιπέδου πρωτεΐνης). Για την αζωτούχο λίπανση του σίτου τρία κριτήρια είναι σημαντικά: η συνολική δόση, ο διαχωρισμός των εισροών και ο τύπος του λιπάσματος που χρησιμοποιείται.

Η πρώτη εφαρμογή πραγματοποιείται συνήθως στο στάδιο «οργώματος», που στις περισσότερες περιοχές αντιστοιχεί στο τέλος του χειμώνα. Γενικά περιορίζεται στα 40-60 kg N/ha καθώς οι απαιτήσεις σε Άζωτο στο τέλος του χειμώνα είναι αρκετά χαμηλές. Η δεύτερη εφαρμογή πρέπει να τοποθετηθεί ακριβώς πριν από την επιμήκυνση του στελέχους, τη φάση κατά την οποία η παραγωγή βιομάζας και η πρόσληψη αζώτου είναι πιο σημαντικές. Μεταξύ του «δεύτερου κόμβου» και του σταδίου «εκκίνησης», το σιτάρι μπορεί να απορροφήσει έως και 7 κιλά αζώτου ανά εκτάριο την ημέρα. Αυτό συμβαίνει όταν η τελευταία εφαρμογή γενικά γίνεται για τη συνέχιση της αζωτούχου λίπανσης του σιταριού για παραγωγικούς σκοπούς και για την αύξηση της περιεκτικότητάς του σε πρωτεΐνες.

Μια εφαρμογή περίπου 40 έως 80 μονάδων βελτιώνει την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες των κόκκων κατά 0,3 έως 0,5 %. Την άνοιξη, το σιτάρι μπορεί να συγκεντρώσει έως και 6 κιλά κάλιο και 1 κιλό φώσφορο ανά εκτάριο την ημέρα. Ωστόσο, το μαλακό σιτάρι θεωρείται όχι πολύ απαιτητικό σε P και K, εκτός από τις περιπτώσεις που το σιτάρι ακολουθεί το σιτάρι στην αμειψισπορά, όπου θεωρείται μέτρια απαιτητικό όσον αφορά τον φώσφορο.